Kościół św. Pryski znajduje się na Awentynie, gdzie według tradycji znajdowało się najstarsze miejsce chrześcijańskiego kultu tego rejonu. Chodzi o titulus Aquilae et Priscillae, czyli o dom rodziców św. Pryski, która została ochrzczona przez św. Piotra, gdy miała 13 lat, a następnie została męczennicą w I wieku chrześcijaństwa. Ta sama tradycja wskazuje, że właśnie w tym domu często bywali dwaj Apostołowie – św. Piotr i św. Paweł.
W III wieku, za czasów pontyfikatu papieża Eutychiana, odnaleziono ciało św. Pryski i poświęcono jej miejsce kultu na Awentynie. Według hagiografii, św. Pryska w czasach imperium Klaudiusza została uwięziona za odmowę czczenia boga Apollo. Z powodu swojej nieprzekupnej wiary została poddana torturom i wychłostana, a następnie skazana na śmierć w Circus Maximus, gdzie miała zostać pożarta przez dzikie zwierzęta. Jednak jakimś cudem lwy padły do jej stóp, nie naruszając jej ciała. Świętą wrzucono więc na stos, jednak płomienie również pozostawiły ją bez szwanku. Ostatecznie, aby ją zabić, świętą zabrano na Via Ostiense, 10 mil od Rzymu i ścięto jej głowę.
Domus Priscae jest znany jako jeden z najważniejszych ośrodków chrześcijańskich. Po różnych renowacjach, w tym jednej z powodu zniszczeń dokonanych przez Normanów Roberta Guiscarda w 1084 roku, w 1599 roku kościół uzyskał ostateczny wygląd, który możemy oglądać po dziś dzień.
