Przez 50 lat, począwszy od 1934 roku, był kościołem narodowym Królestwa Obojga Sycylii. Pierwotnie nazywał się „Santa Aura in strada Iulia” i tworzył jeden kompleks wraz z przyległym do niego klasztorem sióstr. W 1572 roku, doprowadzony do złego stanu, został powierzony Bractwu Ducha Świętego Neapolitańczyków, którzy zrównali z ziemią istniejącą wcześniej budowlę, aby wybudować nowy kościół, właśnie pod wezwaniem Ducha Świętego, według projektu architekta
Kościół Św. Ducha Neapolitańczyków
