Wyznanie wiary, zwane również „symbolem” wiary, jest rodzajem osobistej deklaracji wiary, właściwej ludziom ochrzczonym; Stanowi podstawową treść wiary i podsumowanie głównych jej prawd, które wierzący przyjmuje w dniu chrztu i o których będzie świadczył i dzielił się z całą wspólnotą chrześcijańską do końca życia.
Istnieją różne wyznania wiary, które ukazują bogactwo doświadczenia spotkania z Jezusem Chrystusem. Tradycyjnie jednak szczególne uznanie zyskały dwa: wyznanie wiary chrzcielnej Kościoła rzymskiego i wyznanie nicejsko-konstantynopolitańskie, pierwotnie opracowane w 325 r. przez Sobór Nicejski w dzisiejszej Turcji, a następnie poprawione w Konstantynopolu w 381 r.
„Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że: «Jezus jest Panem!», i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia” (Rz 10,9-10). Powyższy tekst św. Pawła podkreśla, że głoszenie tajemnicy wiary wymaga głębokiego nawrócenia nie tylko poprzez głoszone słowo, ale także i przede wszystkim w swojej wizji Boga, siebie i świata. „Odmawiać z wiarą Credo, to znaczy wchodzić w komunię z Bogiem, Ojcem, Synem i Duchem Świętym, a także z całym Kościołem, który przekazuje nam wiarę i w którym wierzymy” (KKK 197).