Sanktuarium Matki Bożej Miłości (Divino Amore), oddalone 12 km od kościoła Domine quo vadis?, jest jednym z ważniejszych punktów pielgrzymkowych. W 1740 roku zagubiony pielgrzym, goniony przez wściekłe psy, został ocalony za sprawą cudownego wizerunku Matki Bożej, której fresk znajdował się na jednej z wież fortecy Castel di Leva. Niedługo po tym wydarzeniu, na ruinach zamku w roku 1744 r., wzniesiono Świątynie. Podczas II Wojny Światowej Sanktuarium było świadkiem ślubu uczynionego przez lud rzymski w 1944 r., za którym wstawiła się Matka Boża, aby uniknąć zagłady włoskich miast. Odtąd dzień wspomnienia Sanktuarium przypada w dniu Pięćdziesiątnicy. Matka Bożej Miłości, ikona bizantyjska, symbolizuje związek Maryi z Duchem Świętym. Oryginalny fresk przeniesiono z wieży fortecy Castel di Leva do Świątyni w 1744 r.
Sanktuarium, które miał pod swoją duszpasterską opieką Ks. Umberto Terenzi, rozkwitło po nominacji duchownego w roku 1931. Następnie rozpoczęto realizację projektu powiększenia Sanktuarium, nad którym pracowali O. Costantino Ruggeri oraz architekt Luigi Leoni. Nowa Świątynia została zainaugurowana 24 grudnia 1998 r. i poświęcona przez św. Jana Pawła II 4 lipca 1999 r. Dziś stanowi duchową i świąteczną oazę dla pielgrzymów. Wyjątkową i radosną atmosferę panującą w Sanktuarium uwieczniono na filmie Federico Felliniego "Le notti di Cabiria".
