Santa-Maria-in-Vallicella.jpg Santa-Maria-in-Vallicella.jpg

Kościół Matki Bożej w Vallicella

W tym kościele, którego fundamenty zostały wzniesione dzięki finansowemu wsparciu papieża Grzegorza Wielkiego pod koniec VI wieku, pierwotnie znajdował się fresk Madonny z Dzieciątkiem i dwoma aniołami, znany jako „Madonna della Vallicella”. Historia opisuje dwa cuda, które dokonały się z udziałem tego fresku. W XIV wieku wizerunek Madonny został umieszczony na zewnątrz publicznej łaźni i po uderzeniu kamieniem zaczął krwawić, stając się obiektem kultu. Natomiast w 1535 r., kiedy rozbierano średniowieczny kościół, Madonna dokonała drugiego cudu, zapobiegając przygnieceniu wiernych uczestniczących we Mszy Świętej przez część zniszczonego dachu.

Dopiero później, w roku 1574, cudowny obraz został odłączony w celu jego ochrony i umieszczony na ołtarzu głównym Nowego Kościoła.

Kościół jest również szczególnie związany z postacią Św. Filipa Nereusza za sprawą bulli Copiosus in Misericordia Deus z 15 lipca 1575 r. wydanej przez papieża Grzegorza XIII, który po założeniu Kongregacji Oratorium powierzył budowę kościoła Matki Bożej w Vallicella właśnie na ręce jej członków wraz ze św. Filipem Nereuszem.

W 1873 roku budynek został skonfiskowany na własność państwową Królestwa Włoch, a następnie Republiki. Dopiero od 1 czerwca 1905 r., dzięki papieżowi Piusowi X i konstytucji apostolskiej Almae Urbis nostrae, kościół ponownie stał się siedzibą parafialną powierzoną kierownictwu Konfederacji Oratorium św. Filipa.