Pierwotny budynek powstawał od 1495 r. na miejscu domu żydowskiego bankiera Daniela Norsy.
Źródła historyczne podają, że w 1493 r. bankier usunął z fasady swojego domu święty obraz, co wywołało gniew ludzi, którzy podczas procesji na święto Wniebowstąpienia obrzucili dom obelgami i kamieniami. Mieszkańcy domagali się także kary za świętokradztwo i zniewagę żądając wyburzenia domu i wzniesienia na jego miejscu budowy sakralnej, bezpośrednio finansowanej przez Bankiera.
Kościół zawdzięcza swój tytuł zwycięstwu nad Czechami w bitwie pod Białą Górą koło Pragi w 1620 roku. Historia głosi, że w chwili trudności, ojciec Domenico di Gesù Maria, kapelan wojskowy, interweniował podczas walk. Miał wówczas ze sobą wizerunek Maryi adorującej Dzieciątko, który nagle rozbłysnął, oślepiając przeciwników i zmuszając ich w ten sposób do odwrotu. W 1622 roku cudowny obraz przeniesiono do kościoła.
Ponadto wewnątrz obecnego budynku znajduje się słynna barokowa grupa rzeźbiarska autorstwa Gian Lorenzo Berniniego, przedstawiająca ekstazę św. Teresy z Avila. Dzieło przedstawia moment z życia św. Teresy z Avili, w którym według biografii anioł przeszył jej serce złotą strzałą, sprawiając świętej ogromną radość, ale i głęboki ból jednocześnie.
